evrenin merkezinde insan, insanın merkezinde kalp, kalbin merkezinde duygular yaşar…hislerin en sesli halidir şiir, yaşamanın en sessiz hali…evrenseldir…dili, dini, ırkı yoktur; kalbi vardır sadece…
sevda kupkuru bir çölmüş meğer / yutarmış seni de bakmazsan eğer ne ölçü bulmuş onu ne değer / bir bak dedin gözlerime sevda ben oldum
Beni Mecnun yapan sevdanın / Ayak izleri sandığım Boşa çıkan umutların vebaliymiş anladım…
Anımsayışlarımda sen olacaksın / Gölgem ulaşırsa bir gün gizemine… O gün artık susmayacağım / Gözyaşlarım donup kalmayacak yanaklarımda Suskunluğu kuşanmış olarak geliyorum karşına
Ruhumu benden çalan / Bir özentim var sende / Hangi yöne baksam senli rüzgarlar Saçlarını dağıtıyor / Islanıyor yalnızlığım / Bir toprak misali…
Seni bekledi yeşermek için dallar / Sana açılan yelkenli umudum / Âminleri toplayan püf noktada / Aradı dalları baharı / Yeşermeyi bekledi Taze yaprakları